STUDIA – AKADEMIA MEDYCZNA W POZNANIU
W okresie pracy w Klinice Chirurgii Urazowej i Ogólnej i uzyskuje I i II stopnień specjalizacji z Chirurgii Ogólnej i otwiera specjalizację z urologii. W 1978 roku uzyskuje tytuł dr nauk medycznych na podstawie pracy NEUROGRAFIA , czyli metoda kontrastowego badania nerwów obwodowych . Metodę tę , jako drugi na świecie, wprowadza do diagnostyki u pacjentów z obrażeniami nerwów kończyn (w ówczesnym czasie była ona jedyną metodą obrazowania nerwów) Od 1981 do 1986 r pełni funkcję ordynatora Kliniki Chirurgi Urazowej i wykonuje zabiegi operacyjne w pełnym zakresie z chirurgii urazowej, ogólnej, urologii, chirurgii naczyń oraz operacje następstw obrażeń czaszki, mózgu, zabiegi obrażeń klatki piersiowej i jamy brzusznej, wybrane zabiegi obrażeń twarzoczaszki oraz chirurgii dziecięcej. Na kilka tysięcy wykonanych zabiegów operacyjnych należy odnotować zkończone sukcesem:
sympatektomie w powikłaniach zrostu kości z przyczyn naczyniowych Po raz pierwszy endoprotezoplastyke stawu kolanowego za pomocą endoprotezy związanej (zawiasowej) u 70 letniej pacjentki poruszającej się od 5 lat na kolanach, z powodu zwichnięcia stawów konsultuje chorych z przyczyn pozaortopedycznych, zastępując konsultantów zewnętrznych W 1987 r.po akceptacji Prof. Jerzego Króla, opracowuje zasady, a następnie wprowadza do realizacji w Klinice Ortopedii metodę Ilizarowa, która spowodowała rewolucję w leczeniu wszystkich schorzeń narządu ruchu u dzieci i dorosłych, a uzyskane wyniki leczenia były do tej chwili nieosiągalne. Poza tym metoda ta wypełniła istniejącą lukę, w arsenale metod operacyjnego leczenia chorób ortopedycznych i najcięższych następstw urazów rajewskimed.pl Zostaje również oddelegowany przez Prof. J.Króla do stworzenie bazy naukowej , dydaktycznej i szkoleniowej, dla lekarzy z kliniki poznańskiej i spoza). Należy podkreślić, że lekarzy obecnie pracujący w dwóch wiodących ośrodkach w Polsce (Poznań i Otwock)pochodzą ze szpitala klinicznego im. Prof. Degi , których udało dr Rajewskiemu przekonać do metody Ilizarova, mimo początkowych oporów. Rozwój metody Ilizarowa w Polsce 1996 r (jako pierwszy, po wieloletniej przerwie habilitowania w Klinice Ortopedii Szpitala im. Prof. Wiktora Degi), uzyskał tytuł dr hab.med. w zakresie chirurgii urazowej i ortopedii. Praca habilitacyjna była pierwszą pozycją w Polsce, wszechstronnie omawiająca metodę ilizarowa ze wszystkimi szerokimi jej możliwościami leczniczymi, jak również problemami. Praca została umieszczona w internecie, również w języku angielskim, dla szerokiego korzystania i miała wiele odsłon oraz była wielokrotnie cytowana w piśmiennictwie i pracach doktorskich i habilitacyjnych. Jako pierwszy w Polsce w 1989 roku wykonuję osobiście operację wg Ilizarowa, stosując instrumentarium skonstruowane pod swoim kierunkiem przez poznańskich precyzyjnych rzemieślników ze szwedzkiej stali. Wykorzystując możliwości metody Ilizarowa wprowadza nowe kompleksowe strategie leczenia wad wrodzonych i obrażeń kończyn. Wprowadza do leczenia opracowaną przez siebie, jako pierwszy w świecie artrodistazę pozwalającą leczyć uszkodzenie stawów i zabezpieczać je przed destrukcją i zwichnięciem podczas wydłużania kończyn . Obecnie artrodiataza stanowi element dystraktorów produkcji zachodniej, kosztownych najnowszej generacji. Wprowadza do Kliniki artroskopię dziecięcą zakupując za wcześniej zebrane fundusze, oryginalny sprzęt Strykera, z shaverem 9- PIERWSZE TAKIE URZĄDZENIE W KLINICE) i odpowiednim oprzyrządowaniem. Od roku 1999 prowadzi samodzielnie leczenie na wydzielonych łóżkach ortopedycznych w Szpitalu im. prof. W. Degi wykonując cały zakres operacji u dzieci i dorosłych, w tym endoprotezoplastykę stawów biodrowych i kolanowych. W roku 1999 Niemieckie Towarzystwo Lekarzy Polskich w Berlinie przekazuje do leczenia dzieci z Ukrainy (z powodu wysokich kosztów w Niemczech), którym dotychczas zapewniali leczenie (w tym operacyjne) dysplazji stawu biodrowego i jego zaburzeń odżywczych. Przez wiele lat prowadzi działalność charytatywno-społeczną. Otrzymuje wiele wyróżnień za swoją pracę jako lekarz i za działalność charytatywno – społeczną m.in. ORDER UŚMIECHU ( drugi po Prof. W. Dedze) LISTY GRATULACYJNE OD:
W 1987 r. przedstawia uznanemu w kraju i zagranicą autorytetowi medycznemu – Prof. Jerzemu Królowi, Kierownikowi Kliniki Ortopedii Szpitala im. Prof. Wiktora Degi, projekt wprowadzenia w klinice leczenia metodą Ilizarowa, uzyskując jego akceptację. W celu realizacji tej koncepcji zostaje oddelegowany przez Profesora do tego zadania ( stworzenie bazy naukowej , dydaktycznej i szkoleniowej, dla lekarzy z kliniki poznańskiej i poza).
Problemy utrudniające wprowadzenie metody Ilizarowa:
1. brak funduszy (szpital nie mógł przeznaczyć żadnych środków na ten program)
2. brak akceptacji lekarzy Kliniki dla metody ( nie byli przekonani odnośnie bardzo dobrych wyników leczenia, uważając Prof. Ilizarowaa za „oszusta i mitomana”)
3. brak jakiejkolwiek dostępnej literatury naukowej na temat tej metody.
Jedyną osiągalną informacją okazały się popularne artykuły w codziennych gazetach moskiewskich, które na prośbę dr Rajewskiego dostarczały przebywające tam osoby z Poznania; zawarte w nich fotografie chorych z dystraktorami Ilizarowa stanowiły dla dr Rajewskiego podstawę stworzenia całego instrumentarium i wszystkich osiemdziesięciu elementów dystraktorów. (Wykonali je zdolni precyzyjni poznańscy rzemieślnicy! społecznie).
Było to pierwsze i jedyne rodzime instrumentarium – elementy dystraktorów Ilizarova w Polsce . Tytanowe pierścienia ( stosowane u najmłodszych dzieci) dystraktora, przywozili od producentów z Ukrainy pacjenci, których dzieci dr Rajewski leczył w kraju (patologie stawów biodrowych).
Dopiero w 1990 r „Cermet” z Krakowa przygotował rodzimą produkcje stabilizatorów.
W celu realizacji wprowadzenia do Kliniki metody Ilizarowa, dr Rajewski założył Stowarzyszenie Pomocy Osobom z Nierównością Kończyn i Niedoborem wzrostu oraz Fundację Rozwoju Metody Ilizarowa.
Podstawowe wytyczone cele to:
1. Edukacja indywidualna i grupowa: spotkania z pacjentami i rodzicami dzieci zakwalifikowanych do leczenia i w trakcie procesu leczenia, podczas których przekazywane były informacje nt. rozwoju metody, roli rodzica w prowadzeniu wydłużenia, wykonywania opatrunków, prowadzenia rehabilitacji domowej oraz zasad prowadzenia obserwacji leczonego dziecka, dla wczesnego wykrywania ewentualnych zaburzeń procesu leczenia. Wydany został „Kalendarz wydłużanego dziecka”- poradnik stworzony społecznie z udziałem współpracujących psychologów, rehabilitantów, plastyka, muzyka.
Wdrażanie do leczenia metody Ilizarowa wymagało opracowania:
– techniki wykonania operacji : sposobu zakładania dystraktora (perfekcyjna znajomość anatomii dla precyzyjnego wprowadzania licznych implantów, mocujących dystraktor do kości )
– ustalenia tzw. czasu trwania fazy latencji czyli najkorzystniejszej przerwy między operacją a rozpoczęciem wydłużania, w zależności od wieku leczonego i rodzaju schorzenia
– stosowanie właściwej prędkość wydłużania, w zależności od obfitości powstającej nowej kości
– strategii postępowania po usunięciu dystraktora
– opracowanie dostosowanej do metody rehabilitacji we wszystkich okresach leczenia
Metoda Ilizarowa, spowodowała istotną rewolucję w leczeniu wszystkich schorzeń narządu ruchu u dzieci i dorosłych,. Poza tym wypełniła istniejącą lukę, w arsenale metod operacyjnego leczenia chorób ortopedycznych i najcięższych następstw urazów.
Przykłady: rajewskimed.pl
ZNACZENIE I KORZYŚCI WPROWADZENIA METODY ILIZAROVA
– wyeliminowanie pooperacyjnych ropnych powikłań kostnych
– jednoczasowa, kompleksowa strategia leczenia
– korzystniejsza alternatywa dla amputacji
– ochrona chrząstki stawowej w trakcie wydłużania kończyny
– ochrona chrząstki nasadowej wydłużanej kości
– brak potrzeby przetaczania krwi ( eliminacja potencjalnego zakażenia HIV i HCV)
– minimalna (około 0,5-1 cm) długość rany dostępu do kości
– operacja możliwa, mimo rozległych blizn
– operacje możliwe, mimo znacznego upośledzenia ukrwienia kończyn (AO- w trakcie dystrakcji powstają liczne naczynia włosowate: angiogeneza)
– operacja, mimo ropnego ogniska w sąsiedztwie
– skrócenie ( zazwyczaj do dwóch dni) pobytu w szpitalu
– możliwość wczesnego rozpoczęcia rehabilitacji, w tym chodzenia po operacji
Jako pierwszy w Polsce w 1989 r. dr Rajewski wykonał osobiście operację wg Ilizarowa, stosując instrumentarium wytworzone pod swoim kierunkiem (jw.).
Opisywaną „jako pierwszą w Polsce” operację met.Ilizarova – we Wrocławiu w 1988 r. – wykonali lekarze z Czech, oddelegowani z Kliniki Uniwersytetu Karola w Pradze, wraz z instrumentariuszką i całym sprzętem produkcji czeskiej.
Zabiegi operacyjne wykonywane w Szpitalu Degi od początku obserwowali a następnie asystowali tam pracujący lekarze ( dr dr Koczewski, Czubak, Napiontek, Jóźwiak, Shadi,Pietrzak i inni, jak również lekarze spoza Kliniki), przekonując się do ich skuteczności, wbrew wcześniejszemu sceptycznemu podejściu. Po 6 latach byli gotowi do samodzielnego leczenie, korzystając z nabytego doświadczenia.
Od 1989 dr Rajewski wykonał największą ilość operacji tego typu w Polsce. W 1993r Ministerstwo Zdrowia, doceniając te pracę, przyznało Klinice znaczne fundusze, co pozwoliło na rozbudowę bazy operacyjnej, diagnostycznej i sprzętowej.
Jako jedyny z krajów postkomunistycznych, dr Rajewski zapraszany był na międzynarodowe konferencje ASAMI & FE- Association for the Study and Application of the Ilizarov’s Method & External Fixation, dzieląc się w wystąpieniach również swoim doświadczeniem.
Jako jedyny polski lekarz wówczas otrzymał od twórcy metody Prof. G. Ilizarowa , osobiste zaproszenie do swojej Kliniki w Kurganiu na 3 miesięczny pobyt naukowy.
Podczas zagranicznych i krajowych konferencji i workshopów, dr Rajewski wymieniał z uczestnikami tych gremiów swoje spostrzeżenia i doświadczenie. W tym czasie również spotkał młodego lekarza, obecnie światowej sławy Prof. Paley’a z Florydy, który odbywał praktykę pod okiem prof. Ilizarowa w Kurganie a w 1986 r wprowadził leczenie met. Ilizarova w USA. Prof. Paley ostatnio zapraszany jest do Polski, również do Kliniki Ortopedii Dziecięcej w Poznaniu, gdzie przeprowadza zabiegi instruktażowe.
Prof. Paley w swojej klinice na Florydzie operuje z sukcesem od lat nasze dzieci, z najpoważniejszym wadami narządu ruchu. (Koszt leczenia w USA waha się od 300 000,00 do 1 000 000,00 PLN)
Dr Rajewski wyniki leczenia prezentował na licznych kongresach krajowych i zagranicznych. W 1994 r podczas kongresu PTO i Tr przedstawił 10 prac prezentujących wyniki leczenia metoda Ilizarowa, inicjując ciekawą, merytoryczną dyskusje przedstawicieli różnych krajów uczestniczących, co odwrotnie zaowocowało licznymi propozycjami zagranicznych zaproszeń.
W kraju, w 1996 r w Puszczykowie k/Poznania, w zorganizował Międzynarodową Konferencję poświęconą metodzie Ilizarova z udziałem autorytetów z Włoch, Holandii, Belgii i bogatym programem naukowym ( oraz socjalnym! )
Dr Rajewski przewodniczył licznym sesjom naukowym na różnych kongresach, konferencjach i innych spotkaniach naukowych, poświęconych metodzie Ilizarova.
Organizował szkoleniowe sympozja dla lekarzy, w tym lekarzy rodzinnych, którzy często po raz pierwszy dowiedzieli się o możliwości skutecznego leczenia i kontaktu z ośrodkiem, leczącym metodą Ilizarova.
Wielokrotnie zapraszany był przez różne stowarzyszenia , kliniki , towarzystwa, w celu zaprezentowania możliwości tej metody.
W kraju dr Rajewski brał udział w odbywających się spotkaniach lekarzy, wzorujących się na włoskim ASAMI. Na jednym z takich spotkań w Zakopanym, przedstawił prace w oparciu o własne doświadczenie, wynikające ze znacznej liczby wykonanych operacji, ukazujące możliwości i wszechstronność leczenia metodą wg Ilizarowa. Prezentacje prac, bogato ilustrowana zdjęciami, pogłębiły również aspekt merytoryczny – naukowy spotkań, poświęconych metodzie Ilizarowa. Miało to zapewne udział w powstaniu w 1994r : ASAMI-Poland.
W 1989 dr Rajewski wprowadził monitorowanie za pomocą USG procesu powstawania regeneratu, czyli nowej kości w procesie jej wydłużania, co pozwoliło ograniczyć do minimum badanie rtg ,eliminując tym samym niebezpieczeństwo sumowania dawek szkodliwego promieniowania. Do tej pory wykonywano w trakcie monitorowania wydłużania od 15 do 50 kontroli rtg.
Po raz pierwszy w świeci ,w oparciu o uzyskiwane obrazy usg regeneratu dr Rajewski stworzył podział nowo powstającej kości na kilka typów , z których każdy wymaga odpowiedniej prędkości wydłużania lub nawet okresowego zatrzymania dystrakcji.
Również jako pierwszy w świecie wprowadził dynamiczną formę monitorowania USG, czyli ciągłe monitorowanie wydłużania, co pozwoliło uzyskiwać jak najwartościowszy regenerat.
Również w oparciu o usg oceniał wytrzymałość nowo powstałej kości, co ma nadal istotne znaczenie, w podjęciu decyzji o czasie usuwania dystraktora.
Ta forma bezpiecznej diagnostyki obrazowej usg w monitorowaniu procesu wydłużania kości została szybko wdrożona w licznych ośrodkach.
W 1990 r dr Rajewski wprowadził nowy sposób mocowania do kości dystraktorów wg Catagniego, zwiększając tym samym bezpieczeństwo leczenia, co wkrótce zostało zastosowane w całym kraju.
Również w tym samym roku, jako pierwszy w świecie, wprowadził do leczenia stosując badania podstawowe doświadczalne (w tym ocenę w mikroskopie elektronowym) artrodiatazę ( dynamiczne objęcie dystraktorem wydłużanego segmentu kończyny wraz z sąsiadującym stawem), która zabezpiecza stawy podczas wydłużania kończyn przed kompresją , zwichnięciem , czy usztywnieniem. Poza tym, artrodiataza, jak wynika z Jego badań doświadczalnych, zapobiega destrukcji stawów z powodu ich unieruchomienia i umożliwia znaczniejsze wydłużenia.
Również w badaniach doświadczalnych wykazał, jako pierwszy w świecie, leczniczy wpływ artrodiatazy na zmiany zwyrodnieniowe stawów, co również potwierdziły wyniki leczeniu chorych.
Jako pierwszy w Polsce (i jak wynika z dostępnych informacji również w Europie), wykonuje z sukcesem u kilkuletniego dziecka, z ropnym, pooperacyjnym zapaleniem kości piszczelowej (była groźba amputacji) operację, polegającą na wycięciu około 8 cm fragmentu martwej kości, z jednoczesnym wypełnieniem ubytku wewnętrznym (windowym) transportem fragmentu zdrowej kości. rajewskimed.pl.
Ta operacja zapoczątkowała kolejne, liczne( skuteczne w 100% ) operacje leczenia ropnego zapalenia kości i stawów rzekomych, co w wielu przypadkach uchroniło chorych,
zakwalifikowanych w kraju i za granicą, przed amputacją kończyn (wyniki były prezentowane na Kongresie PTOiTr w Poznaniu i Lublinie)
Jako pierwszy w kraju opracował strategię kompleksowego leczenia wrodzonego stawu rzekomego, którą zastosowano z powodzeniem u dwojga dzieci. Wcześniej często, wielokrotnie powtarzanie tradycyjne leczenie, było nieskuteczne i kończyło się amputacją.
W latach 1989 i 1990 po raz pierwszy w kraju , opracował kompleksową strategię leczenia następstw ropnego zapalenia stawu biodrowego w okresie noworodkowym. Strategia ta oparta została na prześledzeniu losu wszystkich chorych leczonych w Klinice Profesora Wiktora Degi. Należy podkreślić, że podjęcie tego problemu nie było łatwym zadaniem, o czym świadczy fakt , że jego opracowania podejmowało się wcześniej, bez powodzenia, kilku doświadczonych pracowników Kliniki. Ocena materiału i przeprowadzenie badania chorych, którzy zgłosili się na wezwanie, pozwoliły na wyodrębnienie podstawowych typów uszkodzeń stawów biodrowych. Dr Rajewski prześledził i ocenił całą historię następstw schorzenia i dalszego ich losu oraz skutki podejmowanego, często nieskutecznego leczenia. Strategia ta polega na osteotomii podpórczej miednicy, kotykotomii nadkolanowej dla wydłużenia kości udowej i skorygowania odwiedzenia kończyny, oraz korekcji jej torsji i osi. Chorzy poddani przedstawionemu leczeniu, zachowywali ruch w stawie biodrowym,
mieli równej długości kończyny, skorygowana torsje i zaburzenie osi a zwiększenie napięcia i siły mięśni pośladkowych, w znacząco poprawiało sposób chodzenia. Do tej pory najczęściej wykonywano artrodezę (usztywnienie) stawu biodrowego.
Ocenił również jako nieskuteczną, opartą o niewłaściwe wskazania( brak w minionym okresie narzędzi diagnostycznych jak USG czy artroskopia), dotychczasową strategię leczenia następstw zapalenia stawu kolanowego w okresie noworodkowym polegającą na operacyjnym obniżeniu jednego z kłykci kości udowej (problem wynikał z nieuwidocznienia w rtg kłykcia, który w rzeczywistości był obecny, ale jego kostnienie było opóźnione w wyniku przebytego zapalenia stawu). Od tej pory nie wykonywani już opisanych operacji.
Również po raz pierwszy w kraju, wykonał operacyjne poszerzenie (pogrubienie) obwodu goleni w przypadku jej znacznego wyszczuplenia ,w wyniku uszkodzenia nerwu strzałkowego.
W 1991 r jako pierwszy w kraju wprowadził do leczenia metodą Ilizarowa , system Dyna -Splint , zarówno w wersji do połączenia z dystraktorem jak i do stosowania w rehabilitacji po jego usunięciu. System ten pozwalał na zachowanie w różnym zakresie ruchu w stawach sąsiadujących z wydłużanym segmentem. Zabezpieczał również stawy przed przykurczami i zwichnięciami. Możliwości systemu przedstawiłem na spotkaniu w Zakopanym.
Doświadczenie dr Rajewskiego w stosowaniu metody Ilizarowa, pozwoliło wspólnie z doświadczonym psychologiem klinicznym, dr psychologii Renatą Strzyżewską, opracować i wdrożyć ją w drugim roku życia, do leczenia znacznego niedoboru wzrostu u dzieci z achondroplazją (średni wzrost dorosły to 90-125 cm ). Zabiegi te na świecie nie
były wykonywane i nie wykonuje się ich nadal w tak wczesnym wieku dziecka, bo jak tłumaczą lekarze również w kraju, są one w tym wieku niewykonalne z przyczyn ”technicznych” ( m.in. z powodu małych rozmiarów kości).
Wprowadzenie tak wczesnego wieku dla operacji niskiego wzrostu, okazało się sukcesem. Dzieci doskonale znosiły zabieg: już po 2 dobach, akceptowały dystraktor i dalej cały proces leczenia, uzyskując od 22 do 30 cm zwiększenia wzrostu w okresie około 1 do 1.5 roku leczenia. Strategia ta pozwoliła szybko przywrócić sprawność i godność małym pacjentom.
Wprowadza on również zmianę taktyki w podnoszenia wzrostu u dzieci z niskorosłością
wprowadzając wydłużanie symetryczne- najpierw obydwa podudzia a następnie po
2 miesiącach przerwy, obydwa uda. Takie postępowanie wyeliminowało zwichnięcia stawu biodrowego podczas tak ekstensywnych wydłużeniach, co stanowi najcięższe powikłanie w okresie dystrakcji.
Wychodząc z założenia, że dla skutecznego leczenia i osiągnięcie pożądanego wyniku, istotne znaczenie ma postawienie precyzyjnego rozpoznania, dr Rajewski wprowadził w klinice artroskopię dziecięcą, zakupując za wcześniej zebrane fundusze, nowoczesny, oryginalny sprzęt Strykera, z shaverem ( pierwsze takie urządzenie w Klinice !) i odpowiednim oprzyrządowaniem. Należy wspomnieć, ze w tym czasie Klinika dysponowała jedynie artroskopem z darów.
Po raz pierwszy wprowadził pełną obrazową, dokumentację badań artroskopowych.
Dla eliminacji powikłań w procesie wydłużania oraz oceny wykonywania ekstensywnych wydłużeń, zorganizował Pracownię Biopsji z pełnym jej wyposażeniem( w tym aparat do USG) i automatycznym sprzętem do pobierania tkanek.
Jako pierwszy opracowuje i wprowadza wczesne, od momentu rozpoczęcia chodzenia, postępowanie u dzieci z -wrodzonym ubytkiem bliższego końca kości udowej. Wprowadzona strategia ma zabezpieczyć dziecko przed przykurczami w stawach biodrowych i kolanowych oraz pożądanego ustawienie stopy, jak również przed zwichnięcia rzepki czemu sprzyjało
Jako pierwszy wprowadza wydłużenie znacznego skrócenia stopy, opracowując konfigurację dystraktora jak również sposób jego mocowanie. Stwierdza, że wprowadzenie stabilizacji wszystkich palców, zapobiega zwichnięciom palców, co uniemożliwia kontynuację wydłużania i zmusza do cofnięcia uzyskanego wydłużenia.
Również po raz pierwszy wykonuje skuteczne i trwałe korekcje deformacji stopy u dzieci z przepuklina oponowo-rdzeniowa z zaburzeniami ukrwienia i unerwienia, których leczenie metodą otwartą powikłane jest często zakażeniem pooperacyjnych ran i w konsekwencji rozległym bliznowaceniem, pogłębiającym deformacje.
W 1996 r jako pierwszy, po wieloletniej przerwie habilitowania w Klinice Ortopedii Szpitala im. Prof.W. Degi, uzyskał tytuł dr hab.med. w zakresie chirurgii urazowej i ortopedii na podstawie pracy : „Ocena wybranych czynników wpływających na zwiększenie bezpieczeństwa wydłużanej kończyny”. Praca habilitacyjna dr Rajewskiego była pierwszą pozycją w Polsce, wszechstronnie omawiającą metodę Ilizarowa , ze wszystkimi jej szerokimi możliwościami leczniczymi, proces monitorowania powstawania regeneratu, jak również istotne spostrzeżenia praktyczne. Praca została umieszczona w internecie również w języku angielskim . Stanowiła i nadal stanowi zasób wiedzy, która w istotny sposób wpływa globalnie na rozwój metody Ilizarowa , a co najważniejsze – na bezpieczeństwo jej stosowania.
ul. Janowiecka 79
62-100 Wągrowiec
gabinetneomedycy@gmail.com
telefon
+48 519 579 431